سپید 1

با شب قرارداد داری؟

که اینگونه

حرف هایت مبهم است

از بس خیال بافتم

کلافه ی ذهنم قاطیست

اصلاٌ اینجا تنهایی چند فرسخ گمنامی است؟

لبخند تلخت

اندوه پاییز

به ساحل شعرهایم بیا

فانوس امید را

متولد کن

پشت دیوار غرور

آتشی روشن کن

تا تمام روزهای بی کسی را

در آن بسوزانم.